Προστέθηκε μία ακόμη πάθηση και τροποποιήθηκαν τρεις για την εισαγωγή των υποψηφίων χωρίς εξετάσεις στα Πανεπιστήμια

Πέρα από τη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία που υφίστανται λόγω της ασθένειάς τους, οι αιμοκαθαιρόμενοι νεφροπαθείς στην Ελλάδα έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τις ελλείψεις και τις αγκυλώσεις του ελληνικού ΕΣΥ, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν διογκωθεί συνεπικουρούμενες από την οικονομική κρίση

.

Ο κ. Γιώργος Καστρινάκης, δημοσιογράφος και πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Νεφροπαθών, περιγράφει στο Onmed κάποια από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια στη χώρα μας.

Όπως εξηγεί, οι ασθενείς τελικού σταδίου στην Ελλάδα ανέρχονται σήμερα σε
περίπου 15.000, εκ των οποίων περίπου 10.800 είναι οι αιμοκαθαιρόμενοι, 1.200-1.400 κάνουν περιτοναϊκή κάθαρση, ενώ περί τους 2.500 έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση νεφρού.

Ο Γολγοθάς της αιμοκάθαρσης

Κατά τον κ. Καστρινάκη, το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η έλλειψη μονάδων τεχνητού νεφρού σε δυσπρόσιτες περιοχές, όπως είναι τα μικρά και μεσαίου μεγέθους νησιά. Οι νεφροπαθείς που μένουν στην Πάρο, τη Μύκονο, την Άνδρο δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μεταβούν στο πλησιέστερο νησί που έχει μονάδα τεχνητού νεφρού ή να έρθουν στην Αθήνα.

«Φανταστείτε έναν ασθενή από την Πάρο -ή κάποια άλλα νησιά των Κυκλάδων και της Δωδεκανήσου- ο οποίος πρέπει να κάνει αιμοκάθαρση. Θα πρέπει να πάει είτε στη Σύρο είτε να έρθει στην Αθήνα, με την ταλαιπωρία που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Αυτό είναι απαράδεκτο».

Η εισήγηση του Ελληνικού Συνδέσμου Νεφροπαθών είναι να ξεπεραστούν οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, ώστε να μπορούν σε αυτά τα μέρη να λειτουργούν μονάδες τεχνητού νεφρού, μιας και αυτό δεν επιβαρύνει περαιτέρω τα ασφαλιστικά ταμεία.

«Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ιδιώτης άνοιξε μονάδα σε μικρό νησί. Για να γίνει όμως η απαιτούμενη διασύνδεση με το πλησιέστερο δημόσιο νοσοκομείο, ώστε να είναι καλυμμένοι οι ασφαλισμένοι και να μπορέσει να πληρωθεί, πέρασαν δύο χρόνια και παραλίγο η μονάδα να κλείσει».

Πέρα από το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των νησιών, ο κ. Καστρινάκης αναδεικνύει και τα κενά στον ιατρικό τουρισμό.
«Στη δεκαετία του ’80 οι Τούρκοι μάς άνοιξαν τα μάτια, βάζοντας στα μεγάλα ξενοδοχεία των παραλίων της Τουρκίας μηχανήματα νεφρού, ώστε να μπορούν οι Ευρωπαίοι να κάνουν εκεί διακοπές. Δυστυχώς, ο Έλληνας νεφρολόγος δεν έχει κίνητρο να πάει να εργαστεί εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων».

Η «ωρολογιακή βόμβα» του διαγωνισμού των φίλτρων

Το άλλο σημαντικό πρόβλημα για το οποίο ο κ. Καστρινάκης εξέφρασε την ελπίδα «να μην αποτελέσει ωρολογιακή βόμβα για τη νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας» είναι οι διαγωνισμοί για τα φίλτρα αιμοκάθαρσης.

Το θέμα έχει έρθει πολλές φορές στη δημοσιότητα λόγω σωρείας καταγγελιών από ασθενείς και αναφορές πουέχουν αποσταλεί από τα νοσοκομεία προς τον ΕΟΦ για τις παρενέργειες που προκαλούν τα φίλτρα αμφιβόλου ποιότητας.

«Τα φίλτρα πρέπει να έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές, ώστε να έχουν απόδοση στην κάθαρση και να καλύπτουν όσους είναι υποτασικοί, υπερτασικοί, παχύσαρκοι, διαβητικοί κ.λπ. Πρόσφατα, δόθηκε παράταση από τον προηγούμενο υπουργό, τον κ. Βορίδη, παρατηρήθηκε όμως το φαινόμενο κάποιοι να θέλουν ακόμη και για ένα σεντ διαφορά, να προτιμηθούν φίλτρα αμφιβόλου ποιότητας. Δεν γίνεται να προτιμάς φίλτρα από το Πακιστάν που μετά πήγαν στη Βουλγαρία και κατέληξαν στην Ελλάδα, γιατί δεν γνωρίζεις τις συνθήκες παραγωγής τους. Η εισαγωγή φίλτρων από τριτοκοσμικές χώρες μέσω κάποιας ευρωπαϊκής χώρας είναι ένας δούρειος ίππος που κάποιους εξυπηρετεί. Είχαμε ζητήσει από τον κ. Σαμαρά να απομακρύνει τον κ. Γιάνναρη από τη θέση του Προέδρου στην Επιτροπή Προμηθειών Υγείας γιατί δεν είχε καταφέρει να εμποδίσει την εισαγωγή φίλτρων από τριτοκοσμικές χώρες. Παρά τις προσπάθειες και του τότε υπουργού Υγείας κ. Άδωνι Γεωργιάδη, αυτό δεν κατέστη εφικτό λόγω της προσωπικής σχέσης του Μεσσήνιου κ. Γιάνναρη με τον τέως πρωθυπουργό».

Και προσθέτει ο κ. Καστρινάκης: «Δεν κάνουμε καλλιστεία εταιρειών. Θέλουμε να προχωρήσει ο διαγωνισμός, αλλά να υπάρχει δικλείδα ασφαλείας για τους αιμοκαθαιρόμενους νεφροπαθείς. Αν το προσπαθήσει αυτό ο κ. Κουρουμπλής θα μας έχει συμμάχους».

Ανασφάλιστοι, αλλοδαποί και ιδιωτικές μονάδες

Το τρίτο μεγάλο θέμα είναι σύμφωνα με τον κ. Καστρινάκη οι ανασφάλιστοι και οι αλλοδαποί νεφροπαθείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση.
«Αυτοί οι άνθρωποι αναγκαστικά οδηγούνται στο εκάστοτε εφημερεύον νοσοκομείο. Αυτό έχει ως συνέπεια να είναι μειωμένος ο χρόνος της αιμοκάθαρσης. Ένας μέσος χρόνος αιμοκάθαρσης είναι οι 4 ώρες, για τους παλιούς είναι παραπάνω. Όταν όμως ο χρόνος αιμοκάθαρσης συμπιέζεται, αυτό έχει επιπτώσεις στην υγεία του ασθενή. Από τη στιγμή που το κοστολόγιο της αιμοκάθαρσης είναι συγκεκριμένο, ευχή και απαίτησή μας είναι να βρεθεί ένας τρόπος οι ασθενείς να μπορούν να πηγαίνουν και σε μια ιδιωτική μονάδα. Όταν όμως το κράτος είναι οικονομικά ασυνεπές, οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να ξοδεύουν χρήματα και να μην τα παίρνουν».

«Να αναταχθεί το καταρρέον ΕΣΥ»

Ο πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Νεφροπαθών υπογραμμίζει, τέλος, την ανάγκη να αναταχθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο βρίσκεται, όπως λέει, στα όρια της κατάρρευσης.

«Πρέπει τα νοσοκομεία να στελεχωθούν καλύτερα από νοσηλευτικό προσωπικό και αναλώσιμα. Το ΕΣΥ καταρρέει. Αν το βλέπει ο Γεννηματάς από εκεί που βρίσκεται, θα έχει αγανακτήσει…».

Όσον αφορά τους αιμοκαθαιρόμενους, ο κ. Καστρινάκης επισημαίνει ότι, λόγω της κόπωσης του νοσηλευτικού προσωπικού, παραμονεύει ο κίνδυνος να μην γίνεται η προαπαιτούμενη θερμική και χημική αποστείρωση των μηχανημάτων με μοιραία αποτελέσματα.

«Όταν μια νοσηλεύτρια έχει πέντε περιστατικά, είναι πιθανό να συμβεί τραγωδία. Ειδικά στα νοσοκομεία που γίνονται και μεταμοσχεύσεις, η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Ακόμη κι εγώ, συχνά παρακαλάω για να μείνω 10 λεπτά παραπάνω στο μηχάνημα».

«Πρέπει τα βαριά περιστατικά να πηγαίνουν στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά να βρεθεί τρόπος να λειτουργούν συμπληρωματικά και οι ιδιωτικές μονάδες, ώστε να ανέβει το επίπεδο της αιμοκάθαρσης» καταλήγει ο κ. Καστρινάκης.

Της Κατερίνας Σινάνη / onmed.gr