Ο διευθυντής της κλινικής μεταμοσχεύσεων του Ευαγγελισμού Βασίλης Βουγάς, ανοίγει την καρδιά του και μας μιλάει για το έργο της κλινικής που διευθύνει

Οι διαχειριστές του blog , ευχόμαστε στην Κατερίνα Ντάση, καλοτάξιδο το νεο της βιβλιο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Κατερίνα Ντάση γεννήθηκε στη Βαλανιδορράχη
Πρέβεζας. Είναι δασκάλα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Σπούδασε στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές  στο
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με αντικείμενο:  «Κοινωνικές  Επιστήμες και Παιδεία.

 Είναι παντρεμένη και έχει δύο γιους.

 Είναι Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου στην Άρτα και εκτός της συγγραφικής της δράσης έχει γράψει πολλά άρθρα στον τύπο της Ηπείρου, κυρίως για κοινωνικά θέματα.

 Έχει κυκλοφορήσει τα βιβλία, εμπνευσμένα από την τοπική ιστορία και από την  πλούσια κοινωνική της δράση σε θέματα εθελοντισμού : Πάργα- Ο ξεριζωμός ενός λαού (ιστορικό),  Το Ηπειρώτικο Φανάρι Χθες και Σήμερα (ιστορικό), Στα καλντερίμια της σιωπής…πηγαίνοντας προς το απόσπασμα (ιστορικό),  Η γέφυρα της ζωής

( το παραμύθι της εθελοντικής αιμοδοσίας).




ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η ιστορία που ξεδιπλώνεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου είναι ένα ταξίδι σε δύο ελληνικούς τόπους, την Ήπειρο και τη Μάνη, ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής δύο οικογενειών και αποκαλύπτοντας τις περιπέτειές τους.

 «΄Ομως όταν είμαστε ο ένας για τον άλλον, όταν θέλουμε να βοηθήσουμε εκείνον που έχει ανάγκη την στήριξή μας», τότε γίνεται το θαύμα.

 Τότε χαρίζουμε  ως και τη συνέχιση της ζωής.

Μπορούμε εμείς να χαρίσουμε τη ζωή;

Ναι μπορούμε , με τη δωρεά οργάνων και έτσι η μεταμόσχευση να γίνεται  λειτουργία του θαύματος.



ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ

 Η ιατρική επιστήμη  με την επαναστατική αυτή μέθοδο καταφέρνει να σώζει χιλιάδες ασθενείς και να αποκαθιστά λειτουργίες του σώματος. Για  να γίνει  μεταμόσχευση απαραίτητη προϋπόθεση  είναι η δωρεά οργάνων. Πρέπει να υπάρχουν δότες, ώστε να δίνουν τους ιστούς, κύτταρα ή όργανα.

 « Ό,τι έχω  είναι και δικό σου» χρειάζεται όχι μόνο μεγαλείο ψυχής να το λέμε,  αλλά και να το κάνουμε πράξη.

 Τα πρόσωπα της ιστορίας που παρουσιάζονται  στο διήγημα μάς διδάσκουν  ότι το δώρο της ζωής είναι ανεκτίμητο και πολλοί συνάνθρωποί μας περιμένουν με αγωνία την προσφορά αυτού του δώρου.

Γέφυρας ζωής στήνεται με πολύ γρήγορη ταχύτητα κάθε φορά, για να δοθεί ζωή σε συνανθρώπους μας  που περιμένουν εναγωνίως το θαύμα.

Μέσω της ανιδιοτελούς υπέρτατης αγάπης και προσφοράς της ανθρώπινης ζωής μπορεί να γίνει το θαύμα, όπως έπραξε και η ηρωίδα  του διηγήματος , η Σταυριανή.



Πρόλογος του βιβλίου

 Μια ιστορία ζωής ξύπνησε μέσα μου ύστερα από 25 χρόνια που ο χρόνος την είχε σκεπάσει, ώσπου ήρθε η στιγμή της συγγραφής αυτού του πονήματος.

Η μεγάλη περιπέτεια υγείας των εξαδέλφων μου  και αφού τώρα πια το κακό καταλάγιασε,  αποφορτισμένη πλήρως κι εγώ απ’ τα έντονα συναισθήματα που έζησα, έμεινε στην ψυχή μου η ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα υγείας.

Από τότε που γνώρισα πώς γίνεται  το θαύμα της ζωής μέσω  της μεταμόσχευσης καρδιάς, στο  άκουσμα και μόνο της ιδέας της δωρεάς οργάνων συγκινούμαι, διότι η μεγαλοψυχία της υπέρτατης προσφοράς στην Ελλάδα είναι σπάνιο φαινόμενο.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής  που μια ανθρώπινη ιστορία έγινε έμπνευση για τη συγγραφή ενός πονήματος με βαθύ κοινωνικό χαρακτήρα. Και ενώ επώαζε μέσα μου  χρόνια αυτή η ιστορία,  ξεκίνησα να  τη γράφω, με το ημερολόγιο να δείχνει 24 Ιουλίου 2016.

Στην  απόφασή μου  να συγγράψω το  πόνημα αυτό επέδρασε  καταλυτικά η προτροπή  του γιατρού και πρώην Προέδρου του Ε.Ο.Μ. κ. Τάσου Χατζή, όταν σε μία συνάντηση  μού τόνισε χαρακτηριστικά: «θα περιμένουμε με μεγάλη χαρά το νέο σας πόνημα που όπως έχετε δηλώσει θα αναφέρεται στη δωρεά οργάνων».

Όσα διηγούνται στις σελίδες  αναπαριστούν κατά ένα μεγάλο μέρος αληθινά γεγονότα, τα οποία εκτυλίχθηκαν τη δεκαετία του ’90 σε μια αγροτική περιοχή της Ηπείρου, όπου η πρόοδος  της επιστήμης  δεν είχε επηρεάσει ακόμα τους απλούς κατοίκους. Το μόνο που γνώριζαν καλά ήταν η φροντίδα τους  να θρέψουν την οικογένειά τους με την καλλιέργεια της γης και να κατευθύνουν τα παιδιά τους στα γράμματα, την τύχη τους να φτιάξουν. Μήτε σε όνειρο δεν φαντάζονταν ότι η επιστήμη έκανε θαύματα για την παράταση ζωής, όπως έλαχε σε μια οικογένεια, αυτής που αναφέρεται σε τούτη την ιστορία.

Και αν τα χρόνια περάσανε και η μεγάλη επανάσταση στην ιατρική επιστήμη έχει κάνει μεγάλα θαύματα σε θεραπείες ασθενειών και παράτασης της ζωής, εντούτοις  η στάση των σημερινών Ελλήνων δεν απέχει πολύ από εκείνη της ελληνικής κοινωνίας της δεκαετίας του 1990 στο θέμα της δωρεάς οργάνων, διατηρώντας ακόμα την καχυποψία και τον φόβο για όλη αυτή τη διαδικασία, και δυστυχώς υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης για την αλτρουϊστική αυτή πράξη ανθρωπισμού και πολιτισμού, τη δωρεά οργάνων ως πράξη κοινωνικής ευαισθησίας και ευθύνης.

Τούτο λοιπόν το πόνημα  επιδιώκει μέσω μιας ιστορίας ζωής να κατανοήσουμε  με τον καλύτερο και αμεσότερο τρόπο,  το θαύμα της επιστήμης με τις μεταμοσχεύσεις και τη μεγάλη αξία της δωρεάς οργάνων.

Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω θερμά πρωτίστως τον γιατρό και πρώην πρόεδρο του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων  κ. Τάσο Χατζή, για την πολύτιμη βοήθειά του  σε ότι αφορά το ιατρικό σκέλος του κειμένου περί της δωρεάς οργάνων και μεταμόσχευσης στην Ελλάδα. Είναι ο άνθρωπος- εμψυχωτής που παρακολούθησε βήμα βήμα τη συγγραφή τούτου του πονήματος.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα την εκδότρια  κ. Νατάσα Βασιλάκου  των εκδόσεων  «ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ» που αγκάλιασε το κείμενό μου με πολλή αγάπη από την πρώτη στιγμή που το μελέτησε, η ίδια διακρίνεται για  την ευαισθησία της στις ανθρωποκεντρικές αξίες  και θέλησε να το εκδώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αφιερώνοντας το ημερολόγιο του εκδοτικού της οίκου για το έτος 2020, στήνοντας  γέφυρα ζωής, στην προώθηση της  αξίας της δωρεάς οργάνων και μεταμόσχευσης.

Ακόμα θέλω να ευχαριστήσω την εικονογράφο Μαρία Σινάνογλου,  τη μανιάτισσα συγγραφέα και φίλη  Ελένη Τζικάκου, για την εύρεση των λαογραφικών στοιχείων από τα βιβλία: «Μανιάτικα Μοιρολόγια και τραγούδια»- Κώστας Πασαγιάννης,  «Αγνάντια στο Βενέτικο»-Σωκράτης Κουγέας,  «Νανούρισμα»- Αντωνίου Γ. Ξεπαπαδάκου, «590 παραδοσιακά μανιάτικα τραγούδια», εκδ. ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, «Μοιρολόι»-Χρυσούλα Πέτρουλα – Παναγιωταράκου και τον γιο μου και φιλόλογο Παναγιώτη Νάκα που  έκανε τη φιλολογική επιμέλεια.

Κυρίως όμως θέλω  να ευχαριστήσω τους βασικούς πρωταγωνιστές, τα ξαδέρφια μου, τον Θωμά και τον Κώστα, και το ανιψάκι μου  Αλέξανδρο που μου προσφέρανε διδάγματα ζωής, καθώς είναι τα πρόσωπα  που με εμπνεύσανε, ώστε να συμβάλλω  στην ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση για τη δωρεά οργάνων, ύψιστη πράξη αγάπης και ανθρωπισμού, ξεπερνώντας τον φόβο, την επιφυλακτικότητα και την αδιαφορία.