Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τον μυελό των οστών

 

ΑΘΗΝΑ. Συνήθως τα παραμύθια τα διαβάζουμε για να κοιμηθούμε, για να παραδώσουμε το κουρασμένο από τον κόπο της ημέρας σώμα μας στην αγκαλιά του Μορφέα. Υπάρχουν όμως κάποια παραμύθια τα οποία τα διαβάζουμε για να αφυπνιστούμε. Ενα από αυτά είναι και η «Γέφυρα της Ζωής».

Η όμορφη παραμυθένια ιστορία που έγραψε η εκπαιδευτικός

και συγγραφέας Κατερίνα Ντάση έχει σκοπό να καλλιεργήσει την εθελοντική συνείδηση, κυρίως για την αιμοδοσία, στα μικρά παιδιά, αποτελώντας παράλληλα μια πολύ καλή υπενθύμιση και σε όλους εμάς τους μεγαλύτερους της σημασίας που έχει ο εθελοντισμός. Και σε συνέχεια του εν λόγω παραμυθιού, η κ. Ντάση, θεμελιώνει ακόμα περισσότερο τη «Γέφυρα της Ζωής» με το «Ο,τι έχω είναι και δικό σου» (κάτω βέβαια και αυτό από τον υπέρτιτλο «Γέφυρα Ζωής») ένα βιβλίο – ημερολόγιο του έτους 2020, μία πρόταση να συλλογιστούμε πάνω στο ζήτημα της δωρεάς οργάνων, ένα ζήτημα το οποίο δεν συζητείται σε βάθος.

Και τα δύο βιβλία φιλοδοξούν να συμβάλλουν στο χτίσιμο μιας κοινωνίας της αλληλεγγύης, ιδίως σήμερα που ο ατομικισμός και η αλλοτρίωση είναι κυρίαρχα χαρακτηριστικά.

Η δύναμη του παραμυθιού που μαγνητίζει το ενδιαφέρον και την προσοχή των παιδιών αποτελεί το όχημα για να τους μεταφέρει στον κόσμο της αγάπης, της ελπίδας, της αδελφοσύνης και της φιλίας. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με έννοιες που είναι πρωτόγνωρες για αυτά αλλά τόσο σημαντικές και ουσιώδεις για την ίδια τη ζωή, τη ζωή τη δική τους και των γύρω τους.

Το παραμύθι που κατά τρόπο αριστοτεχνικό έπλασε η κ. Ντάση διαδραματίζεται στην κοιλάδα Εθελουσία, εκεί όπου ρέει ο μυθικός ποταμός Αχέροντας, το σύμβολο της προσφοράς ζωής.

Γιατί όμως να απευθυνθεί κανείς στα παιδιά για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Μήπως έτσι χάνουν πρόωρα την αθωότητά τους και εισέρχονται βίαια στον κόσμο των προβλημάτων των μεγάλων;

H απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι. Αυτή ακριβώς είναι η κατάλληλη ηλικία για να αρχίσει ένας άνθρωπος να διαμορφώνει μια υγιή συνείδηση για τόσο σημαντικά θέματα. Είναι η κατάλληλη ηλικία για να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι όλοι μας είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας και ότι πρέπει η σκέψη μας να μην αρχίζει και να τελειώνει στο «εγώ» αλλά να προεκτείνεται στο «εμείς». Και τι πιο ωραίος τρόπος να εντρυφήσει ένα παιδί μέσα σε τέτοιες ιδέες από τα παραμύθια. Η παραμυθένια ιστορία μπλέκει γλυκά και όμορφα το πραγματικό με το φανταστικό, εκπέμπει ισχυρά μηνύματα στο παιδί που θα το συνοδεύουν για μια ζωή.

Η δύναμη του παραμυθιού που μαγνητίζει το ενδιαφέρον και την προσοχή των παιδιών αποτελεί το όχημα για να τους μεταφέρει στον κόσμο της αγάπης, της ελπίδας, της αδελφοσύνης και της φιλίας. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με έννοιες που είναι πρωτόγνωρες για αυτά αλλά τόσο σημαντικές και ουσιώδεις για την ίδια τη ζωή, τη ζωή τη δική τους και των γύρω τους.

Το παραμύθι που κατά τρόπο αριστοτεχνικό έπλασε η κ. Ντάση διαδραματίζεται στην κοιλάδα Εθελουσία, εκεί όπου ρέει ο μυθικός ποταμός Αχέροντας, το σύμβολο της προσφοράς ζωής.

Γιατί όμως να απευθυνθεί κανείς στα παιδιά για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Μήπως έτσι χάνουν πρόωρα την αθωότητά τους και εισέρχονται βίαια στον κόσμο των προβλημάτων των μεγάλων;

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η δημιουργός του παραμυθιού, η Κατερίνα Ντάση έχει αφιερώσει τη ζωή της στα μικρά παιδιά αφού η ίδια είναι εκπαιδευτικός. Γνωρίζει την ψυχοσύνθεσή τους, τον τρόπο που σκέπτονται, και γι' αυτό μπόρεσε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της (το οποίο πλαισιώνεται από εξαιρετική εικονογράφηση) να απευθυνθεί στις ψυχές τους, να τους κάνει από την τρυφερή αυτή ηλικία να συνειδητοποιήσουν ότι για να γίνει η ζωή μας καλύτερη (η δική μας και των γύρω μας) απαιτείται να χτίζουμε γέφυρες, «Γέφυρες Ζωής», όπως άλλωστε είναι και ο τίτλος του βιβλίου.

Και δεν είναι βέβαια καθόλου παράξενο που το βιβλίο διαβάζεται άνετα και από μεγάλους. Τα παραμύθια ούτως ή άλλως ασκούν μια ακαταμάχητη γοητεία σε όλες τις ηλικίες. Το συγκεκριμένο, δε, που θίγει πρωτίστως το θέμα της εθελοντικής συνείδησης, της εθελοντικής αιμοδοσίας, έχει και έναν λόγο παραπάνω και προσελκύει το ενδιαφέρον των ενηλίκων αναγνωστών.

Με το «Ο,τι έχω είναι και δικό σου», το βιβλίο-ημερολόγιο του 2020, η κ. Ντάση θίγει ένα θέμα που δεν συζητείται ευρέως, είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε από προκατάληψη: αυτό της δωρεάς οργάνων.

Το έναυσμα για τη «Γέφυρα Ζωής»

Μιλώντας στο «Περιοδικό» η κ. Ντάση έκανε αναφορά στο έναυσμα που την οδήγησε στη συγγραφή της «Γέφυρας Ζωής».

Όλα ξεκίνησαν το έτος 2012, όταν στον μυθικό τόπο της Αχερουσίας Λίμνης, το Φανάρι Πρέβεζας, από όπου και κατάγομαι, διοργανώθηκε ένα συνέδριο με συμμετέχοντες τους Συλλόγους Εθελοντών Αιμοδοτών Ελλάδος που υπάγονται στην ΠΟΣΕΑ (Πανελλήνια Συνομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών Ελλάδος). Το θέμα της συνάντησης αυτής ήταν η αξία της εθελοντικής αιμοδοσίας στον ελληνικό πληθυσμό και η απόκτηση παιδείας και κουλτούρας των μικρών παιδιών, ώστε να γίνουν οι μελλοντικοί εθελοντές αιμοδότες που θα έχουν ως κεντρική φιλοσοφία και κουλτούρα την εθελοντική συνείδηση και την κοινωνική ευθύνη.

Μου ζητήθηκε λοιπόν από τον τοπικό σύλλογο εθελοντών Αιμοδοτών Φαναρίου, να γράψω για τους μαθητές της περιοχής μια ιστορία που θα τα κέντριζε ώστε να κατανοήσουν τον λόγο που διοργανωνόταν το πανελλήνιο συνέδριο της ΠΟΣΕΑ

Στοιχεία πήρα από την τοπική ιστορία , καθώς συνδέεται η περιοχή μου με την μυθολογία. Το νεκρομαντείο της Εφύρας, ο ποταμός Αχέροντας, η γέφυρα που μετέφερε ο ψυχοπομπός Ερμής τις ψυχές, έγιναν το υφάδι για να σχηματιστεί η παραμυθική ιστορία: « Η γέφυρα της ζωής».

Όλα ξεκίνησαν για έναν ευγενή σκοπό, για την ευαισθητοποίηση μικρών και μεγάλων. Η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες με τους λιγότερους εθελοντές αιμοδότες, ενώ αυτό δεν συνάδει με την ευαισθησία των Ελλήνων που τους διακρίνει η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η ενσυναίσθηση. Εν τούτοις η άγνοια και η έλλειψη ενημέρωσης για την αξία της μη αμειβόμενης εθελοντικής προσφοράς αίματος είναι μία σκληρή πραγματικότητα.

Αυτή την κατάσταση σήμερα προσπαθούν αρμόδιοι Φορείς όπως το ΕΚΕΑ, Η ΠΟΣΕΑ, οι Σύλλογοι Εθελοντών Αιμοδοτών, τοπικοί Σύλλογοι που έχουν ιδρύσει τράπεζες αίματος, Σωματεία.

Στοιχεία πήρα από την τοπική ιστορία , καθώς συνδέεται η περιοχή μου με την μυθολογία. Το νεκρομαντείο της Εφύρας, ο ποταμός Αχέροντας, η γέφυρα που μετέφερε ο ψυχοπομπός Ερμής τις ψυχές, έγιναν το υφάδι για να σχηματιστεί η παραμυθική ιστορία: « Η γέφυρα της ζωής».

Όλα ξεκίνησαν για έναν ευγενή σκοπό, για την ευαισθητοποίηση μικρών και μεγάλων. Η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες με τους λιγότερους εθελοντές αιμοδότες, ενώ αυτό δεν συνάδει με την ευαισθησία των Ελλήνων που τους διακρίνει η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η ενσυναίσθηση. Εν τούτοις η άγνοια και η έλλειψη ενημέρωσης για την αξία της μη αμειβόμενης εθελοντικής προσφοράς αίματος είναι μία σκληρή πραγματικότητα.

Αυτή την κατάσταση σήμερα προσπαθούν αρμόδιοι Φορείς όπως το ΕΚΕΑ, Η ΠΟΣΕΑ, οι Σύλλογοι Εθελοντών Αιμοδοτών, τοπικοί Σύλλογοι που έχουν ιδρύσει τράπεζες αίματος, Σωματεία.

H απήχησή του

Για την απήχησή της «Γέφυρας Ζωής» η κ. Ντάση λέει:

Το πλούσιο εικονογραφημένο βιβλίο, το οποίο επιμελήθηκε η εξαίρετη εικονογράφος Μαρία Σινάνογλου και εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο ΕΝΤΥΠΩΣΙΣ, σε συνδυασμό με την ιστορία που κινείται ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα αγκάλιασε όλες τις ηλικίες. Βρήκε μεγάλη απήχηση στους αναγνώστες. Δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό, είναι ένα βιβλίο που μιλά στις ψυχές μικρών και μεγάλων.

Ταξίδεψε σε χιλιάδες παιδιά. Σε μαθητές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Πελοποννήσου, της Αττικής και έχει ακόμα πολύ μεγάλο δρόμο να διανύσει. Έχουν γίνει πολλές παρουσιάσεις και έχει παιχτεί και ως θεατρική παράσταση. Μικροί και μεγάλοι έχουν συγκινηθεί, έχουν βρεθεί σε μεγάλη αγωνία για την ηρωίδα και έχουν τραγουδήσει το τραγούδι της εθελοντικής αιμοδοσίας. Οι στίχοι του έχουν γίνει σύνθημα και μελωδία στις παιδικές ψυχές.

Η γέφυρα της ζωής κινείται σε μια τροχιά αισιοδοξίας με κεντρικό φόντο την αρμονία και την ωραιότητα της φύσης. Οι ήρωες της ιστορίας, ο Εθελοντής και η Αμηχανία, έχουν γίνει οι ταξιδευτές και οι μεταλαμπαδευτές της χαράς της ζωής. Το ταξίδι τους είναι μια μεγάλη πρόκληση, να κατακτήσουν τις ψυχές όλων των παιδιών στην Ελλάδα αλλά και ανά τον κόσμο. Οι γέφυρες που χτίζουμε κάθε φορά , δίνοντας αίμα και σώζοντας ζωές είναι γέφυρες που πραγματοποιούν θαύματα και δημιουργούν μια τεράστια ανθρώπινη αλυσίδα δύναμης, προσφοράς, αισιοδοξίας, ομορφιάς και ευτυχίας.

Και το ταξίδι αυτό της γέφυρας της ζωής τελειωμό δεν έχει. Η αγάπη των αναγνωστών έδωσε δύναμη να γράψω και το δεύτερο μέρος, το βιβλίο-ημερολόγιο 2020 : « Ό,τι έχω είναι και δικό σου», το οποίο αναφέρεται στη δωρεά οργάνων, από τον ιατρικό εκδοτικό οίκο ΑΛΦΑΒΗΤΑ, με εξίσου μεγάλη επιτυχία.

Ενώ σε λίγο καιρό θα προστεθεί το τρίτο βιβλίο της γέφυρας ζωής, το οποίο θα αναφέρεται στη δωρεά του μυελού των οστών.

Το αποτέλεσμα της συγγραφής αυτών των βιβλίων είναι προσφορά στην ζωή, υπέρτατο αγαθό ανεκτίμητης αξίας που στέκεται στην κορυφή της πυραμίδας των οικουμενικών αξιών

Είναι Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου στην Αρτα και εκτός της συγγραφικής της δράσης έχει γράψει πολλά άρθρα στον τύπο της Ηπείρου, κυρίως για κοινωνικά θέματα.

Εχει κυκλοφορήσει τα βιβλία, εμπνευσμένα από την τοπική ιστορία και από την πλούσια κοινωνική της δράση σε θέματα εθελοντισμού: Πάργα-Ο ξεριζωμός ενός λαού (ιστορικό), Το Ηπειρώτικο Φανάρι Χθες και Σήμερα (ιστορικό), Στα καλντερίμια της σιωπής…πηγαίνοντας προς το απόσπασμα (ιστορικό), Η γέφυρα της ζωής (το παραμύθι της εθελοντικής αιμοδοσίας).

https://www.ekirikas.com

https://www.dwrea-zois.gr