Μία νέα διεθνής μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine, καταγράφει τη φυσιολογία της διαδικασίας του θανάτου και αποτελεί τη μεγαλύτερη μελέτη στην κατηγορία του. Η μελέτη είναι σημαντική κυρίως για τις οικογένειες οι οποίες αποφασίζουν να δωρίσουν να όργανα των αγαπημένων τους. Πρέπει να μπορούν να εμπιστευτούν απόλυτα πως ο δικός τους άνθρωπος έχει πεθάνει και αυτό δεν είναι κάτι αντιστρέψιμο. Περιπτώσεις ασθενών που “επέστρεψαν” στη ζωή αφού δηλώθηκαν νεκροί, υπάρχουν και φέρνουν σύγχυση στην ιατρική κατανόηση του θανάτου.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας, ο θάνατος ήταν συνώνυμος με τη καρδιακή ανακοπή, τη διακοπή λειτουργίας της καρδιάς δηλαδή. Η διαφορά ανακήρυξης ενός ανθρώπου
ως νεκρό με έναν ζωντανό, ήταν η ικανότητα εύρεσης παλμού. Έκτοτε η ιατρική εξελίχθηκε και σήμερα γνωρίζουμε πως υπάρχουν και άλλα δεδομένα στην εξίσωση, όπως η εγκεφαλική δραστηριότητα και ο μεταβολισμός των κυττάρων, όπου κάθε ένα σταματά τη λειτουργία του σε διαφορετικό χρόνο.
Βέβαια, η επιλογή ενός για να ορίσουμε το οριστικό τέλος της ύπαρξής μας είναι περισσότερο φιλοσοφικό ερώτημα παρά επιστημονικό. Ωστόσο, πρέπει να φτάσουμε σε μία συμφωνία για τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται ο θάνατος, ειδικά όταν εμπλέκεται στο θέμα η δωρεά οργάνων.
Δεν υπάρχει μία κοινή συναίνεση για το χρόνο στον οποίο πρέπει να αφαιρεθούν τα όργανα και αυτός μεταβάλλεται από μέρος σε μέρος βάσει μίας μίξης μετρήσιμων δεδομένων και πολιτισμικών αξιών, ωστόσο τα πέντε λεπτά μετά την απουσία αναπνοής και παλμού είναι ένας ευρέως αποδεκτός χρόνος.
Μέσα από 480 ασθενείς οι οποίοι κρίθηκαν κατάλληλοι για την έρευνα, μόλις 67, το 14% έδειξε σημάδια επαναφοράς του καρδιακού παλμού. Ο στιγμιαίος παλμός διήρκησε μερικά δευτερόλεπτα κατά μέσο όρο και κανείς τους δεν επανήλθε στη ζωή. Σε 55 περιπτώσεις, οι επαναφορές ακολουθήθηκαν από μία περίοδο χωρίς παλμική δραστηριότητα μεταξύ ενός και δύο λεπτών. Το μεγαλύτερο διάστημα στο οποίο ένας ασθενής ήταν χωρίς παλμό και ακολούθησε μία σύντομη επαναφορά του παλμού, ήταν 4 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα.
Το συμπέρασμα είναι πως η καρδιακή δραστηριότητα σταματά και ξεκινά αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του θανάτου, πριν σταματήσει εντελώς. Η έρευνα προσφέρει υποστήριξη στο τωρινό standard αναμονής 5 λεπτών αφού σταματήσει η καρδιά, πριν ανακοινωθεί ο θάνατος κάποιου και μπορεί να προχωρήσει η δωρεά οργάνων.
Δημοσίευση σχολίου
To nefropatheis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.
Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.
Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.