Έχω γράψει στο παρελθόν αρκετές φορές τον θαυμασμό μου για την αξία όλης της ομάδας των SGLT2 inhibitors (Νταπαγλιφλοζινη – Εμπφαγλιφλοζινη – Καναγλιφλοζινη = ΓΛΙΦΛΟΖΙΝΕΣ ή GLIFLOZINS).
Φυσιολογικά, όταν το αίμα φιλτράρεται από τις δομικές μονάδες στους νεφρούς μας, αποβάλλεται ένα μεγάλο μέρος της γλυκόζης που υπάρχει στο αίμα μας. Όμως επειδή ο οργανισμός μας
δεν θέλει να χάνει αυτή τη γλυκόζη (είναι η ενέργειά του, η “βενζίνη του”), τότε αυτή η γλυκόζη που είχε αποβληθεί, επαναρροφάται μέσω της δράσης ενός ενζύμου που λέγεται Sodium-GLucose co-Transporter 2 (τα αρχικά SGLT2). Αυτά γίνονται κανονικά στον οργανισμό μας.Εμείς λοιπόν τώρα, δίνουμε αυτά τα φάρμακα, ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΕΛΟΥΝ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΝΖΥΜΟΥ (αναστολείς=inhibitors SGLT2). Επομένως ΧΩΡΙΣ ΠΙΑ τη δράση του ενζύμου, Η ΓΛΥΚΟΖΗ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΡΡΟΦΑΤΑΙ, αποβάλλεται στα ούρα και με αυτόν τον τρόπο μειώνεται το ζάχαρο στο αίμα του διαβητικού !!! Για αυτό να μην τρομάζετε ούτε εσείς ούτε οι γιατροί σας οι μικροβιολόγοι που σας κάνουν εξετάσεις, ΟΤΑΝ ΣΤΑ ΟΥΡΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ 3+ ΖΑΧΑΡΟ (+++) και σας στέλνουν αρον άρον στο διαβητολογο ότι κάτι δεν πάει καλά με το ζάχαρο …..!!! Όσοι παίρνετε λοιπόν Forxiga ή Jardiance ή Invokana, θα έχετε στα ούρα ζάχαρο, γιατί αυτή είναι η δουλίτσα αυτής της καταπληκτικής ομάδας.
Μαζί όμως με την αποβολή ζάχαρης (γλυκόζης), γίνεται κάτι ακόμα πολύ σπουδαίο : ΑΠΟΒΑΛΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΑΤΙ (Νάτριο = Sodium)
Για ξαναδιαβάστε τον τίτλο της ομάδας Sodium GLucose co-Transporter2 αναστολείς, δηλαδή το λέει το όνομα τους, αναστέλλοντας την επαναρροφηση ΚΑΙ της Γλυκοζης-ζάχαρης αλλά ΚΑΙ του Νατρίου-αλατιού (αναστολείς συμμεταφορέα γλυκοζης-νατρίου), καταφέρνουν να ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ στον οργανισμο μας βοηθώντας τον σε 3 στόχους :
1)ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΓΛΥΚΑΙΜΙΑ δηλαδή ρυθμίζουν το ζάχαρο μας
2)ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ-ξεκουράζουν ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
3)ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ-ξεκουράζουν ΤΑ ΝΕΦΡΑ
Αυτοί είναι οι λόγοι που η ΝΤΑΠΑΓΛΙΦΛΟΖΙΝΗ δηλαδή το FORXIGA (είπαμε είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης γιατί παρουσίασε τις πιο σωστές και ολοκληρωμένες μελέτες, όχι ότι και τα αδερφάκια του υστερούν), κατάφερε λοιπόν το Forxiga
– το 2014 να πάρει έγκριση ως ΑΝΤΙΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ που ρυθμίζει τη Γλυκαιμια
– το 2020 να πάρει έγκριση ως ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ με μειωμένο κλάσμα εξωθήσεως
– και να που τώρα το Αμερικανικό FDA του χορήγησε άδεια για ΧΡΗΣΗ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ σε ασθενείς ΜΕ ή ΧΩΡΙΣ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ.
Ναι λοιπόν, δεν είναι ένα απλό αντιδιαβητικό φάρμακο. Είναι ένα όπλο στα χέρια του γιατρού για να το χρησιμοποιήσει στους ασθενείς του είτε είναι διαβητικοί είτε όχι !!! Γιατί το όφελος τόσο ενός καρδιοπαθούς με καρδιακή ανεπάρκεια, όσο και ενός νεφροπαθούς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, είτε έχει ζάχαρο είτε όχι, είναι τεράστιο, μειώνοντας όπως φάνηκε στις μελέτες :
– τον κίνδυνο θανάτου λόγω καρδιαγγειακης ή νεφρικης νόσου κατά 39%
– την επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας κατά 44%
– την επιδείνωση της καρδιακης ανεπαρκειας και τις νοσηλείες στο νοσοκομείο
ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ, Η ΜΕΤΦΟΡΜΙΝΗ (glucophage) ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΕΝΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΟΛΟ. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΕΙΟΜΟΡΦΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΕΠΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ.
Όμως αυτή η νεα κατηγορία, οι γλιφλοζινες με κυριο εκπρόσωπο την Νταπαγλιφλοζινη συχνά εγείρει το ηθικό ερώτημα “αν και πόσο νωρις” πρέπει ένας γιατρός να ξεκινήσει ένα διαβητικό ασθενή του με αυτή την αγωγή. Τώρα που η θεραπεία του διαβητικού έχει ξεφύγει από την απλή γλυκοκεντρικη θεώρηση (όπως θα τη λέγαμε), δηλαδή δεν μας ενδιαφέρει απλά ένα καλο ζάχαρο και μια καλη γλυκοζυλιωμενη αιμοσφαιρίνη, ΤΩΡΑ που ο στόχος είναι η καλή ρύθμιση μεν αλλά και η πρόληψη και προστασία της καρδιάς και των νεφρών του διαβητικού (τα δυο όργανα στόχος), ισως λοιπόν τώρα πρέπει να σκεφτούμε την κατάλληλη στιγμή που στη θεραπεία θα προστεθεί και το Forxiga (ή σε συνδυασμό με μετφορμινη = Xigduo) η κάποιος άλλος εκπρόσωπος SGLT2-inhibitor (Jardiance ή Synjardy)(Invokana ή Vokanamet)
ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ θα ήθελα να τονίσω δυο ακόμα θέματα.
– την απώλεια βάρους που προκαλούν τα φάρμακα της κατηγορίας, μια πολύ σημαντική δράση
– τον κίνδυνο Διαβητικής ΚετοΟξεωσης σε καταστάσεις έλλειψης ινσουλίνης, μια σοβαρή παρενέργεια που θα πρέπει πάντα να έχει στο μυαλό του ο θεράπων (ιδιαίτερα αν χρησιμοποιούνται σε ΣΔτ1 ή κατά τη διάρκεια λοιμώξεων)
Δημοσίευση σχολίου
To nefropatheis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.
Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.
Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.