Ονομάζομαι Σάββας Παφίτης και θέλω να μοιραστώ τη δική μου προσωπική ιστορία.
Το 1974 Υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο όταν έγινε εισβολή και είχα τραυματιστεί. Στο νοσοκομείο Λευκωσίας, η φαρμακευτική αγωγή που πηρα ειχε πολλά στεροειδή και αντιφλεγμονώδη χάπια, τα οποία μου τα έδιναν χωρίς νερό διότι δεν υπήρχε νερό στο νοσοκομείο. Με την πάροδο του χρόνου συνέχισα τη ζωή μου κανονικά, όμως μετέπειτα άρχισα να έχω διαταραχές στα νεφρά και αιματουρία που συνέβαινε τακτικά.
Κατόπιν άρχισα να κάνω υπέρταση και πήρα αγωγή για να ρυθμίστει.
Πολύ γρήγορα διαγνώστηκα
με νεφροπαθεια και με παρακολουθούσαν με εξετάσεις, κάθε έξι μήνες, κόβοντας από τη διατροφή μου το αλάτι και έτσι συνέχισα τη ζωή μου κανονικά.Με την πάροδο του χρόνου από τις εξετάσεις που έκανα στην Κύπρο και στην Αγγλία μου είπαν τα αποτελέσματα.
Από τα τραύματα που είχα και την τότε φαρμακευτική αγωγή, τα νεφρά μου δεν λειτουργούσαν κανονικά και η μόνη λύση ήταν η μεταμόσχευση. Τότε λοιπόν η σύζυγός μου Άννα, προσφέρθηκε να γίνει δότρια νεφρού σε μενα με αυταπάρνηση κι αγάπη.
Η διαδικασία του προμεταμοσχευτικού ελέγχου, πήρε οχτώ μήνες περίπου και ήταν πλήρως συμβατή, αλλά λόγω κορονοϊού δεν μπορούσαμε να κάνουμε τη μεταμόσχευση.
Ετσι στις 28 Σεπτεμβρίου 2022 την κάναμε και ειμαστε και οι δυο υγιείς. Δεν καταλάβαμε τίποτα , ξυπνήσαμε κι είμαστε πολύ καλά.
Γι'αυτό θέλω να μοιραστώ την περιπέτειά μου και να βοηθήσω όσο μπορώ, θέλω να δώσω θάρρος κι ελπίδα σε όσους περνάνε τα ίδια.. δεν είναι τόσο δύσκολο όσο νομίζετε, η δωρεά οργάνων είναι ένα δώρο ζωής, αγάπης και αλληλεγγύης.
Δημοσίευση σχολίου
To nefropatheis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.
Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.
Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.