Σαν σήμερα, 9 Ιανουαρίου πριν από ακριβώς 31 χρόνια, μια μητέρα χάρισε στην κόρη της, ζωή, για δεύτερη φορά. Οι δυο τους οδηγήθηκαν σε διπλανά χειρουργικά τραπέζια και συνέβη το θαύμα.
Η γενναία αυτή μητέρα έγινε δότρια νεφρού για την κόρη της, την Έλενα Μαγιάτη-Καραμπή, που πριν από λίγο καιρό είχε διαγνωστεί με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου.
«Πρόκειται για 31 χρόνια που με γέμισαν αυτοπεποίθηση ώστε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, αλλά και δύναμη να καταφέρω να βοηθώ με ποικίλους τρόπους τους συν-ασθενείς μου» δηλώνει σήμερα η ίδια, θεωρώντας τον εαυτό της τυχερό και νιώθοντας απέραντη ευγνωμοσύνη.
Κάποια στιγμή, ο δρόμος της διασταυρώθηκε με εκείνον ενός άλλου νέου ανθρώπου, του Παντελή Χατζή, που υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση τα τελευταία επτά χρόνια, πάσχοντας από την ίδια ασθένεια. «Είχα υποβληθεί σε μεταμόσχευση στο παρελθόν, αλλά το μόσχευμα κράτησε λίγα χρόνια. Ευελπιστώ, όμως κάποια στιγμή, να το επιχειρήσω ξανά» εκμυστηρεύεται σήμερα αναφερόμενος στην περιπέτειά του.
Ποιες είναι οι συνθήκες που επικρατούν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα, για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση; Σε τι στάδιο βρίσκεται η δωρεά οργάνων
και πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία να ανταποκριθεί στο κάλεσμα ζωής που απευθύνουν όλοι εκείνοι, που, για να λάβουν μόσχευμα, μπορεί να χρειαστεί να περιμένουν σε σχετικές λίστες μέχρι και επτά χρόνια(!);
Οι δυο τους δίνουν όλες τις απαντήσεις, τονίζοντας πως «μία χώρα
που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο, είναι κρίμα να υστερεί σε αλτρουισμό, ιδέες και υπερβάσεις, όπως είναι η Δωρεά οργάνων…».
Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά
Κυρία Μαγιάτη-Καραμπή, συμπληρώσατε 31 χρόνια μετά τη δική σας εμπειρία μεταμόσχευσης νεφρού. Ποια συναισθήματα υπερισχύουν μέσα σας σήμερα ως μία από τις μακροβιότερες ασθενείς;
Η αλήθεια είναι πως, αν με ρωτούσαν τότε, πριν από 31 χρόνια, στην περίοδο της μεταμόσχευσης νεφρού, στην οποία υποβλήθηκα με δότη τη μητέρα μου, «πώς βλέπεις τον εαυτό σου μετά από 31 χρόνια;» δεν θα φανταζόμουν με τίποτα αυτό που ζω σήμερα.
Νιώθω απέραντη και συμπαντική ευγνωμοσύνη στο Θεό για το ιερό δώρο της εξαιρετικής υγείας που μου προσέφερε για να διάγω τον βίο μου. Νιώθω ευγνωμοσύνη για την ευτυχή συγκυρία η μητέρα μου τότε, να χαίρει άκρας υγείας, να διατηρεί άριστη φυσική κατάσταση και να μου έχει εξασφαλίσει μια άριστη ιστοσυμβατότητα μαζί της.
Όλα δηλαδή τα στοιχεία που οδήγησαν και τις δυο μας, σε 31 ευλογημένα και απίστευτα χρόνια υψηλής ποιότητας υγείας. 31 χρόνια που με γέμισαν αυτοπεποίθηση ώστε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, αλλά και δύναμη να καταφέρω να βοηθώ με ποικίλους τρόπους τους συν-ασθενείς μου. Η μακροχρόνια ζωή του νεφρού που μου προσέφερε η ζωή, έγινε όχημα για να γεννηθούν σε εμένα αγάπη και ανάγκη να μεταδώσω στους άλλους νεφρολογικούς ασθενείς δύναμη και κουράγιο, να τους δείξω το φως.
Πόσο διάστημα χρειάστηκε, προκειμένου να λάβετε το μόσχευμα;
Δεν μεσολάβησε μεγάλο χρονικό διάστημα. Από τη στιγμή που διαγνώστηκε σε εμένα νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου και εντάχθηκα στην αιμοκάθαρση, στον Τεχνητό Νεφρό δηλαδή, η μητέρα μου αβίαστα και με αυταπάρνηση προσφέρθηκε να γίνει δότρια νεφρού για εμένα.
Μέσα σε περίπου έξι μήνες είχαμε ολοκληρώσει τις εξετάσεις που απαιτούσε η φύση της επέμβασης και είχε πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση. Ένα παγωμένο πρωινό του Γενάρη, στις 9/1 του 1992, μας οδήγησαν και τις δύο σε διπλανά χειρουργικά τραπέζια και η θεϊκή πράξη συνετελέσθη κάτω από την αμέριστη φροντίδα των γιατρών και το βλέμμα του Θεού.
Θεωρώ ότι υπήρξα τυχερή, μέσα στο σκοτάδι της αρρώστιας που αναπάντεχα είχα βρεθεί.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στην καθημερινότητά σας πριν και μετά τη μεταμόσχευση;
Ω! οι δυσκολίες πολλές. Πριν από 31 χρόνια η ποιότητα της αιμοκάθαρσης ήταν υποβαθμισμένη. Με τις δεκαετίες και το πέρασμα του χρόνου βελτιώθηκε σημαντικά η αιμοκάθαρση στην Ελλάδα και Ευρώπη και οι νεφρολογικοί ασθενείς σήμερα απολαμβάνουν σαφώς πολύ καλύτερη θεραπεία και ποιότητα ζωής. Για εμένα υπήρξε δύσκολη η αιμοκάθαρση. Θυμάμαι είχα προβλήματα στην αγγειακή προσπέλαση, έκανα συχνά υποτασικά επεισόδια και κυρίως ήμουν ένα νεαρό κοριτσάκι που η καθημερινότητα στον Τεχνητό Νεφρό αναπόφευκτα μεγεθυνόταν στο μυαλό μου και με τρόμαζε.
Είχα όμως δίπλα μου την οικογένειά μου κι ήταν αυτό η μέγιστη παρηγοριά. Τα αρνητικά συναισθήματά που γεννιούνταν στην ψυχή μου μοιράζονταν, και έτσι ο φόβος μετριαζόταν. Είχα ένα χέρι να σφίξω, να πιαστώ.
Στην συνέχεια, τον πρώτο καιρό μετά τη μεταμόσχευση, χρειαζόταν προσοχή. Τα αντισώματα λόγω των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων στον μεταμοσχευμένο είναι σχεδόν ανύπαρκτα, που σημαίνει ότι ο οργανισμός γίνεται επιρρεπής σε λοιμώξεις. Πρέπει λοιπόν, να προφυλάσσεσαι, και κυρίως να σέβεσαι την καλή σου τύχη και να προσέχεις.
Η μεταμόσχευση είναι και αυτή ένα άλλο νόσημα, διαφορετικό βέβαια, που σε απελευθερώνει από την δέσμευση του μηχανήματος. Είναι μια συντήρηση, ένα δώρο ζωής που σου δίνει την ευκαιρία να ξαναμπείς στο παιχνίδι της ζωής, πιο δυνατή και πιο πεισματάρα από πριν. Νομίζω, σήμερα πλέον, ότι όλα γίνονται «για κάποιο λόγο» και αυτό το κατάλαβα πολύ αργότερα, όταν τα χρόνια περνούσαν και το κουβάρι ξετυλιγόταν. Όταν η ζωή με προίκιζε με ωριμότητα και σοφία.
Κατά πόσο βοηθούν τους ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση, οι συνθήκες που επικρατούν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα;
Δυστυχώς το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας μας νοσεί περισσότερο από εμάς. Οι νέοι γιατροί φεύγουν στο εξωτερικό. Υποστελέχωση παντού. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες Δημόσιες και Ιδιωτικές μονάδες αιμοκάθαρσης στη χώρα, με άριστη παροχή υπηρεσιών.
Αλλά, εμείς οι χρόνια πάσχοντες ασθενείς, που οφείλουμε να ακολουθούμε Δημόσιες Δομές και Μεταμοσχευτικά Κέντρα, απαιτούμε ένα δυνατό νομοθετικό πλαίσιο ανακούφισης και στήριξης, είμαστε ταλαιπωρημένη πληθυσμιακή μονάδα, θέλουμε να έχουμε δικαιωματικά σωστή περίθαλψη, όχι γραφειοκρατικό κανιβαλισμό, δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, ατέλειωτες ώρες αναμονής, ελλείψεις σε αναλώσιμα και φάρμακα και γενικώς αβεβαιότητα για το αύριο.
Και βέβαια δεν φταίνε οι Έλληνες γιατροί μας γι’ αυτό, φταίει η μειωμένη επένδυση της πολιτείας στον τομέα της Υγείας, που δεν επιτρέπει στους γιατρούς μας να ανθίσουν και να δουλέψουν απερίσπαστοι μαζί μας, αλλά ούτε κι εμείς να απολαύσουμε στο έπακρο τις υπηρεσίες που θα θέλαμε.
Από τι αντλείτε δύναμη σε κρίσιμες στιγμές, σε αυτήν την διαδρομή σας;
Από τον Θεό, την οικογένειά μου, τους καλούς φίλους και την θετικότητα του χαρακτήρα μου. Βλέπω πάντα το ποτήρι μισογεμάτο, πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή, όταν πέσεις οφείλεις και επιβάλλεται να σηκωθείς.
Μιλήστε μας για την Ομάδα «Δωρεά Οργάνων-Δώρο Ζωής», στην οποία είστε διαχειρίστρια.
Την ομάδα «Δωρεά οργάνων-Δώρο ζωής» την δημιούργησα με σκοπό τη στήριξη νεφροπαθών, μεταμοσχευμένων και για ενημέρωση των μελών. Εκεί μέσα, στο δικό μας κομμάτι του κυβερνοχώρου, γίνονται όμορφα πράγματα. Ένα από αυτά είναι η μέριμνα ώστε να μη λείψει ποτέ σε νεφροπαθή ασθενή κάποιο φάρμακο.
Αν κάποιο μέλος έχει περίσσευμα, τότε με ένα είδος ανακύκλωσης και με μια απλή ανακοίνωση φτάνει σε αυτόν που το χρειάζεται. Στην ομάδα είμαστε μια μεγάλη παρέα που βοηθάμε και στηρίζουμε τα μέλη και συν-ασθενείς μας. Επίσης πριν από δυο χρόνια φτιάχτηκε και το blog: dwrea-zois.gr
Τέλος, συν-διαχειρίζομαι την ομάδα Νεφροπαθείς και Μεταμοσχευμένοι Ελλάδας καθώς και το blog: nefropatheis.gr του πολύτιμου συνεργάτη αλλά και φίλου, Παντελή Χατζή.
«Το μόνο που χρειαζόμαστε “φεύγοντας” από αυτόν τον κόσμο, είναι τα 21 γραμμάρια της ψυχής μας», έχετε δηλώσει. Με ποιον τρόπο μπορεί αυτό να μετουσιωθεί σε πράξη αναφορικά με τις μεταμοσχεύσεις στη χώρα μας;
Αυτό ακριβώς που λέω, η μόνη μας αποσκευή για την αιωνιότητα είναι τα 21 γραμμάρια που ζυγίζει η ψυχή μας. Με αυτή θα κριθούμε, αυτή θα έχουμε μαζί μας. Τα υπόλοιπα όργανα του σώματός μας ας τα χαρίσουμε, με μια γέφυρα που θα εξουδετερώσει τον θάνατο και θα βοηθήσει ασθενείς που τα χρειάζονται για να ξαναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους.
Σε δύο λεπτά ο καθένας από εμάς, στην ιστοσελίδα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, μπορεί να γίνει δωρητής οργάνων και ιστών. Με τον τρόπο αυτό, την ύστατη εκείνη ώρα θα μπορεί να δώσει σε 8 διαφορετικούς συνανθρώπους, τα πιο ανεκτίμητα δώρα.
Δυο μάτια για να μπορέσουν συνάνθρωποί μας κοιτάξουν τα χρώματα, τον ήλιο, τα λουλούδια, τον ουρανό, τον Θεό, πνεύμονες για να ανασάνει ένας άλλος συνάνθρωπος χωρίς να λαχανιάζει, καρδιά για να αγαπήσει κάποιος ακόμη, ήπαρ και φίλτρα νεφρών για να καθαρίσουν κι άλλα σώματα και να νοιώθουν όλοι υγιείς και λυτρωμένοι…
Δεν βοηθάμε, όμως, μόνο τον συνάνθρωπο, αλλά και την δική μας ψυχή, καθώς περνάμε στην αιωνιότητα πιο ανάλαφροι… Μόνο αν το δούμε έτσι, λίγο ρομαντικά κι ανθρώπινα, αν όλοι νοιαστούμε τον συνάνθρωπο, τότε και μόνο τότε θα ανεβάσουμε τον πήχη αλλά και τον αριθμό των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να μεταφέρετε σε όσους αντιμετωπίζουν το ίδιο με εσάς;
Το μήνυμά μου είναι πια κλισέ, συνεχίζω όμως να το πιστεύω πάντα δυνατά.
Γίνετε δωρητές συμπαγών οργάνων και ιστών. Γίνετε δωρητές μυελού των οστών. Δώστε αίμα και αιμοπετάλια, δώστε 10 λεπτά από το χρόνο σας, σώστε ζωές… Γιατί η μόνη αποσκευή που θα μας μείνει είναι η ψυχή μας.
Ας την κρατήσουμε ψηλά, καθαρή και δικαιωμένη, μόνο έτσι θα περάσουμε στην αιωνιότητα και συνάμα θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε, παρηγοριά για τους οικείους μας, και ένα δώρο ζωής για τους ανθρώπους που έχασαν για λίγο την ελπίδα τους.
Μία χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο, είναι κρίμα να υστερεί σε αλτρουισμό, ιδέες και υπερβάσεις, όπως η Δωρεά οργάνων…
Κύριε Χατζή, εδώ και επτά χρόνια υποβάλλεστε σε αιμοκάθαρση. Τι θα έκανε ευκολότερη την καθημερινότητά σας, αν υπήρχε η δυνατότητα κάτι να αλλάξει;
Μα, τι άλλο; Σωστή και επαρκής αιμοκάθαρση. Με εξελιγμένα μηχανήματα και αναλώσιμα. Ίσως δεν είναι γνωστό, αλλά, ο άνθρωπος που υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση, λαμβάνει στην ουσία μια θεραπεία, που με άλλα λόγια σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός παίρνει παράταση ζωής, κερδίζει ώρες, μέρες, χρόνια.
Επιβάλλεται λοιπόν, να παρέχεται από την πολιτεία η καλύτερη δυνατή ποιότητα στη θεραπεία. Σωστή αιμοκάθαρση = καλή ποιότητα ζωής = καλύτερη επιβίωση στον χρόνο.
Ποια είναι η διαδικασία για να λάβει κάποιος ασθενής μόσχευμα; Πόσο είναι το μέγιστο χρονικό διάστημα αναμονής, έτσι ώστε αυτό να πραγματοποιηθεί;
Αν ο ασθενής σε αιμοκάθαρση πληροί τις προϋποθέσεις, μπορεί να λάβει μόσχευμα με δύο τρόπους.
Από συγγενή ζώντα δότη που θα προσφερθεί αβίαστα να δώσει τον νεφρό του στον αιμοκαθαιρόμενο και η μεταμόσχευση γίνεται σχετικά γρήγορα και προγραμματισμένα ή αν δεν υπάρχει διαθέσιμος και συμβατός ζώντας δότης, τότε ο ασθενής γράφεται στη λίστα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων για μεταμόσχευση από αποβιώσαντα δότη, ασθενή δηλαδή της ΜΕΘ, στον οποίο έχει διαγνωσθεί εγκεφαλικός θάνατος. Τότε η αναμονή δυστυχώς μπορεί να είναι μέχρι 7 ή 8 χρόνια.
Κατά πόσο άλλαξε η κατάσταση της υγείας σας, την κοσμοθεωρία σας και τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τη ζωή;
Η αλλαγή πλεύσης προς τις ιδιαίτερες απόκοσμες συχνότητες στην κοσμοθεωρία μου συνετελέσθη σε πολύ μικρή ηλικία, καθώς έχω κινητική αναπηρία κάτω άκρων, εκ γενετής, διότι… την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες.
Η νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου αργότερα προσετέθη ως ψιλά γράμματα στο βιβλίο της ζωής μου. Όμως, έχει παίξει σημαντικό ρόλο, στον τρόπο που αντιμετωπίζω την καθημερινότητα, καθώς η αιμοκάθαρση είναι ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης. Θέλοντας και μη, αλλάζεις τον τρόπο που διαχειρίζεσαι τις στιγμές.
Ίπτασαι, αιωρείσαι, προσγειώνεσαι και το αυτό.
Είστε σε λίστα αναμονής, για να λάβετε μόσχευμα; Ποια είναι η εμπειρία σας μέχρι στιγμής;
Όχι, αυτή την στιγμή δεν είμαι σε λίστα αναμονής. Είχα υποβληθεί σε μεταμόσχευση πριν από 11 χρόνια, με δότρια την μητέρα μου, αλλά για μυστηριώδεις και ανεξήγητους σε εμένα λόγους, το μόσχευμα κράτησε λίγα χρόνια. Ευελπιστώ κάποια στιγμή, να το επιχειρήσω ξανά.
Ποιοι σας στηρίζουν διαχρονικά, έτσι ώστε να προχωράτε παρά τις όποιες δυσκολίες;
Διαχρονικά, από την στιγμή που γεννήθηκα, το στήριγμά μου πρωτίστως και αδιαλείπτως είναι οι γονείς μου. Θεωρώ πως το μεγαλύτερο προτέρημα που πήρα από τους γονείς μου, από τα πρώτα κιόλας χρόνια του ανείπωτου βίου μου, είναι η πεποίθηση ότι δεν είμαι μόνος.
Και κυρίως δεν είμαι ο μόνος με βαρύ και πλούσιο ιατρικό φάκελο. Δεν περιστρέφεται ο κόσμος γύρω μου, το κέντρο του κόσμου δεν είμαι εγώ. Με άλλα λόγια θεωρώ, ότι κάποιοι σε τούτη τη ζωή, τυχαία και για άγνωστο λόγο, επιλεγήκαμε να γράψουμε το λεύκωμά μας με άλλη διάθεση. Γλυκιά και πικρή μαζί.
Γλυκόπικρη αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα και λαμπερή.
Πιστεύετε ότι υπάρχει επαρκής ενημέρωση για τη διαδικασία της δωρεάς οργάνων στην Ελλάδα;
Δυστυχώς όχι. Γι αυτό η χώρα μας, είναι τελευταία χώρα της Ευρώπης στον χάρτη της δωρεάς οργάνων. Όλα είναι θέμα παιδείας και εμείς οι απαίδευτοι πολίτες επιλέγουμε με γνώμονα την φτωχή κρίση μας, τους εκπροσώπους μας στην πολιτεία.
Αυτοί με τη σειρά τους θα λάβουν τις αποφάσεις που μας αξίζουν για τα ευαίσθητα θέματα υγείας, όπως αυτό της δωρεάς οργάνων Μην ξεχνάμε, όμως τα παιδιά, τη νέα γενιά. Τα παιδιά απορροφούν σαν σφουγγάρια, όσα ακούν, ή βλέπουν. Θα πρέπει να εμπνεύσουμε την ιδέα, τη σπουδαιότητα της δωρεάς στους νέους και γιατί όχι στο χώρο τους, τα σχολεία.
Η ιδέα που είχαμε, με την συνεργάτιδά μου, Έλενα Καραμπή, να γράψουμε ένα παραμύθι, ξεκίνησε στην στιγμή, σαν σπίθα και κάπου εκεί αποσκοπεί. «Οι περιπέτειες του Ρούλη Νεφρούλη», άρχισαν και συνεχίζουν το ταξίδι τους με αποδέκτες παιδιά, νέους και όχι μόνο.
Είστε διαχειριστής του blog nefropatheis.gr. Μιλήστε μας γι’αυτό. Πώς μπορεί να συνεισφέρει κάποιος στη δράση σας;
Η δημιουργία της ομάδας «Νεφροπαθείς και μεταμοσχευμένοι Ελλάδας» και του blog www.nefropatheis.gr, αποτελεί μια προσπάθεια που ξεκίνησε στα τέλη του 2014, από μια εσωτερική ανάγκη που είχα, για ενημέρωση των συνανθρώπων μας. Έτσι λοιπόν, προσπάθησα και προσπαθώ να βάζω ένα λιθαράκι στην πληροφόρηση.
Τα πρώτα χρόνια, η δραστηριότητά μου, ήταν αποκλειστικά μέσα στον κυβερνοχώρο. Αυτό άλλαξε, μετά την γνωριμία μου με την Έλενα Καραμπή, η οποία είναι ιδρύτρια και διαχειρίστρια της ομάδας «Δωρεά οργάνων-Δώρο ζωής» και του blog dwrea-zois.gr.
Μελετώντας ο ένας την κοσμοθεωρία και τους στόχους του άλλου, βρήκαμε κοινά σημεία επαφής. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας με ποικίλες κοινωνικές δράσεις. Από την πρώτη μας κοινή δράση, λειτουργούμε πλέον ως μια άρρηκτη ομάδα. Θεωρώ λοιπόν, πως αν δεν υπήρχε αυτή η συνεργασία, δεν θα υπήρχαν οι πολλαπλές προσφορές, και σε καμία περίπτωση δεν θα υπήρχε το «μωρό μας», η κοινή συγγραφή του παραμυθιού «Οι περιπέτειες του Ρούλη Νεφρούλη».
Όσον αφορά τώρα το πώς κάποιος μπορεί να συνεισφέρει, αυτό είναι πολύ απλό. Μπορεί να μας ακολουθεί και να γίνει δέκτης των μηνυμάτων μας. Και με την σειρά του, να τα μεταλαμπαδεύσει στον κύκλο του.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να μεταφέρετε σε όσους αντιμετωπίζουν το ίδιο με εσάς;
Αυτό που θέλουμε να πούμε, είναι πως, κανένας νεφροπαθής δεν είναι μόνος του, ούτε ο μόνος που βιώνει μια ιδιαίτερη και δύσκολη κατάσταση. Μην τολμήσει και πιστέψει ο νεφρολογικός ασθενής ότι είναι κτυπημένος από τη μοίρα. Αυτό θα είναι σφάλμα και καταστροφικό.
Η αιμοκάθαρση, όπως και η μεταμόσχευση δεν είναι αρρώστια με την πρώτη έννοια της λέξης. Δεν έχουμε πυρετό ή συνάχι. Η αιμοκάθαρση και η μεταμόσχευση είναι ιατρικές καταστάσεις με ιδιαίτερες και παρατεταμένες συνθήκες, που άνετα θα τις χαρακτήριζα ως απλές καθημερινές καταστάσεις της διπλανής πόρτας.
Ε! εντάξει, χρειάζονται ίσως λίγη περισσότερη προσοχή, πειθαρχία και βέβαια καλή συνεργασία με τους γιατρούς.
Στο τέλος της κουβέντας μας, και οι δυο τους ένιωσαν την ανάγκη να προσθέσουν και τα εξής:
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τις εκδόσεις «Writers International Edition» και τον Διεθνή Οργανισμό «Writers Capital Foundation», για την στήριξη, την εμπιστοσύνη και την αγάπη που μας έδειξαν, την Ειρήνη Ντούρα Καββαδία και τον πρόεδρο Preeth Nabiar, να μας συμπεριλάβουν ως νέους συγγραφείς, δίνοντάς μας την ευκαιρία να διαγωνιστούμε με τις περιπέτειες του «Ρούλη Νεφρούλη» στο Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας και στα Χρυσά Βραβεία Βιβλίου «Panorama 2022», αποσπώντας έτσι το «Special Jury Award» για το μικρό μας θαύμα…
Επίσης να ευχαριστήσει ο καθένας μας το έτερο συγγραφικό του ήμισυ/Έλενα Καραμπή και Παντελή Χατζή, γιατί χωρίς τη παρουσία του ενός και του άλλου και την άψογη συνεργασίας ψυχής που έχουμε, το να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, δεν θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μικρά θαυματάκια…
Και συνεχίζουμε Θεού θέλοντος..!
Δημοσίευση σχολίου
To nefropatheis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη και μόνο αυτόν.
Παρακαλούμε πολύ να είστε ευπρεπείς στις εκφράσεις σας.
Τα σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.